Projekat za mir kroz umjetnost „Nema više rana“ uspješno realizovan u Italiji

Međunarodni projekat mira i pomirenja kroz umjetnost pod nazivom “NEMA VIŠE RANA” održan je u okviru Festivala Roka Malatestiana u gradu Fano u Italiji, od 23. do 30. septembra 2021. godine. Ovaj projekat organizovali su Regionalni ženski lobi u jugoistočnoj Evropi (RWLSEE), Akademija lijepih umjetnosti u Macerati i Erazmus program i Kulturno udruženje Fano Roka Malatestijana, uz podršku Un Women za Evropu i Centralnu Aziju i švedske vlade.

Cilj ovog projekta bio je da se promovišu transformativni potencijali umjetnosti u pravdi za izgradnju mira, zacjeljivanje rana ratova i pomirenja u regionu Zapadnog Balkana, uz poruku ‘nema više rana’. Okupljajući žene lidere iz politike, umjetnosti, akademije i civilnog društva iz osam balkanskih zemalja i Italije, ova aktivnost je sprovela radove kroz Međunarodnu konferenciju posvećenu ovoj temi (28. i 29. septembra) kao i kroz umjetničku aktivnost slikara od 23. do 28. septembra, koja je došla sa otvaranjem izložbe njihovih divnih djela punih bola od ratnih rana. Sve aktivnosti odigrale su se u neupadljivim sredinama srednjovjekovnog zamka Roka Malatestijana, u Fanu, u Italiji.

Učesnice/i međunarodnog projekta za mir “NEMA VIŠE RANA” bile/i su iz: Regionalnog Lobija Žena (RWLSEE), Edita Tahiri, predsjednica (Kosovo) i članice Upravnog Odbora Nada Drobnjak (Crna Gora), Eglantina Gjermeni (Albanija), Irina Pockova (Sjeverna Makedonija) Izabela Kisic (Srbija), Tamara Vukicevic (Hrvatska); Diana Cekaj-Berisha, koordinatorka projekta RWLSEE i Nita Bakalli, asistentkinja projekta. Sa Akademije Lijepih Umjetnosti i Erasmus, Rosella Ghezzi; direktorka Akademije, Luciana Cataldo, profesorica, Teresa Marasca, profesorica, Eleonora Sarti, profesorica; Iz Fano Rocca Malatestiana: Massimo Puliani, direktor i profesor Akademije umjetnosti u Fano i Natalia Andrea Peral, PDA u EL Salvadoru.

Učesnice na izložbi i radionici umjetnosti bile su umjetnice iz osam zemalja zapadnog Balkana i Italije: Tamara Pavićević (Crna Gora), Eliza Hoxha (Kosovo), Elga Mitre (Albanija), Darinka Pop-Mitić (Srbija), Berta Milos (Hrvatska), Shqipe Kamberi (Sjeverna Makedonija), Ana Hribar (Slovenija) i umjetnice iz Italije: Casaluce Greiger. Margherita Cantiani i Ezzia Mitolo.

Na Međunarodnoj konferenciji “NEMA VIŠE RANA” govorio je o odnosu umjetnosti, sveobuhvatnom miru, tranzicionoj pravdi i pomirenju, kao i o potencijalima umjetnosti za ublažavanje rana rata, kao i sjećanju na ljudske tragedije koje nikada ne treba zaboraviti, u poslijeratnim društvima a posebno na Balkanu poslije rata i genocida. U tom okviru razmotrene su sljedeće teme: zašto je umjetnost važan mehanizam za izgradnju mira, a posebno za izgradnju rodno inkluzivnog mira; umjetnost mira i umjetničke politike; koja je moć umjetnosti u zacjeljivanju rana ratova i promovisanju tranzicione pravde, izgradnji povjerenja i pomirenja, posebno u pogledu žena koje preživljavaju seksualno nasilje tokom ratova; šta možemo da naučimo iz naučnih studija iz ove oblasti i najboljih praksi na svijetu; kakva je poruka izložbe “NEMA VIŠE RANA, umjetnika sa Zapadnog Balkana i Italije na Festivalu Roka Malatestijana.

U sklopu ovog projekta, 28. septembra, otvorena je izložba na temu “NEMA VIŠE RANA” poznatih umjetnika iz osam zemalja zapadnog Balkana i Italije. Izložbu su otvorile Edita Tahiri, predsjednica RWLSEE, Massimo Serri, gradonačelnik grada Fano, Rossela Gezzi, direktorka Akademije u Macerata, koji su održali i konferenciju za štampu za italijanske medije. Na ovoj konferenciji za štampu učestvovao je i poznati albansko-italijanski pjevač Ermal Meta, poznat po podršci protiv nasilja nad ženama, a od jedne njegove pjesme je i projekat dobio ime “NEMA VIŠE RANA” (MAI PIU FERITE na italijanskom).

Rane koje su ratovi na Balkanu nanijeli ljudima, a posebno ženama, još uvijek nisu zarasle, dok se pravda odlaže i počinioci nisu kažnjeni. Međunarodna konferencija zajedno sa umjetničkim radovima imala je za cilj da pomogne u zacjeljivanju rana, obnovi prekinute odnose promovisanjem rodno inkluzivne izgradnje mira, tranzicione pravde i pomirenja, preko potrebnih čak dvadeset godina od završetka ratova. Projekat je obezbijedio platformu za diskusiju i ojačao ženske glasove, pokazujući svijetu da “rane rata i odvojene tragedije ženskog svijeta” izazvane nedavnim ratovima na Balkanu prije više od dvadeset godina ne treba zaboraviti niti ignorisati.